Lütt beten Platt mit't Hamburger Abendblatt

"Lees Beuker - warrst kleuker!" hett dat mol heten. Dat heur sik domools nich bloots goot an, ik gleuv dat ok hüüt noch. En oller Woort: Veel Beukers - veel Fehlers! Un een op Hoochdüütsch: Viel Bücher - viel Irrtum! - Na jo, liekers, ik gleuv, dat'n dorch Lesen kleuker warrn kann, wat'n ok ümmer bi'n Wickel hett. Dat mag Kant sien oder Humboldt, Haffner oder Moore, Kempowski oder Surminski, E. Oppens oder E. Heidenreich, oder de Plattdüütschen Groth, Kinau, Specht oder Wilhelmine Siefkes . . .

Natürlich kummt dat op di an; du muttst wat weten, erfohren, verstohn wüllen, - du wullt in anner Minschen rinkieken, du wullt di de Welt utleggen loten, un nich to vergeten: du wullt wat lehren un tolehren!

"Ohn Beuker is swoor studeern!" Dat gellt no mien Menen ok hüüt noch, liekers jo vele dorch Feernsehn un Computer allerlei opnehmt. Man wenn een "direktemang" wat tolehren will, denn stickt he eben ümmer noch "sien Näs in de Beuker" oder "liggt öber de Beuker"!

Scheun is dat, en Book no'n Tiet (ok no'n lange!) nochmol to lesen. Denn ward dat nochmol lebennig, wat enen freuher freit hett oder nodenklich mookt oder gor trurig. Ik heff köttens nochmol "Der ewige Lausbub" von Karl Ettlinger dorchstöbert, öber den ik mi as Jungkeerl kringelig lacht heff; dat is ümmer noch dull! - Ik kiek ok ümmer wedder in Hermann Claudius sien "Mank Muern" (1. Oploog 1912), wo he mit wunnersheune Gedichten düütlich mookt, dat ok en Grootstadt (Hamborg) Heimoot sien kann. - Un Ernst Johannsen sien Antikriegsbook "Vier von der Infanterie", dat ik as grote Jung leest heff un dat mi gegen Krieg instellt hett, nehm ik mi ümmer wedder vor. Dat is 1929 rutkomen. De veer Soldoten fallt all, un di ward düütlich: Kriege sünd gresig! Sett Joo an enen Disch, snackt mitenanner, verhannelt! Kriege sünd gresig, ümmer!

Man ok Bush un Blair hebbt dat wiß nich leest . . .