"Nimm di nix vor, denn sleit di nix fehl!", is so'n oll plattdüütsch Wohrwoort, dat eernst un smuusterig sien kann. Natürlich köönt wi, en beten grootoordiger, ok as in't Hoochdüütsche seggen: De Weg no Höll is mit gode Vorsätz ploostert; weetst woll, vonwegen nich mehr smeuken - ümmer delen un afgeben - fast un troo sien - sik as Minsch wiesen, wat ok jümmer kummt . . . Och jo!
Se weer mi opfullen, de oll Froo in den Kunzertsool in Hitzacker, wegen dat se sik so meuhsoom na den Eckplatz in mien Rehg henkröpelt harr, hier op dat "Seitenpodium", dat ümmer blots besett is, wenn't anners keen Koorten mehr gifft.
Se lohm düchtig, ehr Stock steut mol hier an, mol dor. Ehr wiet Kleed kunn ok den Puckel nich versteken. Se seet eben, dunn keem dor een, de harr en Koort for d e n Eckplatz! De oll Froo kladder ümständlich dree Rehgen no vöörn, no'n annern freen Platz to. Se worr kott dorno wedder verdreben von enen mit'n Koort for düssen Stohl. As se sik nu no links dorchwölter, scheut mi dat in: De hett woll gornich betohlt!
Do stunn vor mi en Mann üm de veertig op un sä mit en fründlich Handgebeer: "Bitte, setzen Sie sich hier hin!" Un he stell sik achtern an de Wand, - dat geiht hier op dat "Seitenpodium", dor hett nüms wat gegen.
Nett von den Keerl, dach ik, un mi trock dat heet dorch.
De Froo bedank sik mit en Koppgebeer un sett sik dor hen.
As no den eersten Deel von de Musik klatscht worr, keem se hooch un stunn dor so scheef de ganze Tiet, in'n Sitten kunn se dat Orchester woll nich recht sehn.
Nu weer Paus, de Lüüd drängeln no buten, un de oll Froo knickbeen langsoom no de Trepp hen, nem teihn holten Stopen (Stufen) von't "Seitenpodium" no'n Sool doolfreut, se wull ok no buten. Do gung ehr en jungen Mann von ünnen in de Mööt (entgegen) un bööd ehr sienen Arm an un freug: "Kann ich Ihnen helfen?"
Minsch, kiek an, de Jungkeerl, dach ik, un mi trock dat wedder hitt dorch, un ik weer ganz untofreden mit mi, den ganzen Obend, un ik heff dunn un noch mennigmol loter dacht: Dat harr ik doch ok moken kunnt!
