Platt

Ik weer dicht opfohrt an den Wogen, do kunn ik op'n nett Plakätchen lesen: "Ich bin urlaubsreif!" De Arme, dach ik, hett woll vor Oostern kenen Ski-Urlaub moken kunnt. As ik dat Auto denn oberhölen dä, kunn ik den Fohrer sehn: Wat sehg de frisch un fröhlich ut! Un wat weer de brunn!! Do worr mi dat kloor: den Opbacker fohrt de dat ganze Johr spazeern, de deit sik dick un wichtig, na jo: Hemd ut de Büx is Lebensoort!

Dat is liek so as bi mienen freuhern Tenniskumpel Erno, de siet teihn Johr an't Auto (an't twete al!) an de Schiev hett: "Ich - Herz - Golf" (dat Hart is groot un knallrot)

Ik bün jo nich neeschierig, man ik lees jo geern, eben ok an Autos; du lehrst jo wat öber Minschen, von eernst öber lustig bet albern: "Keine heiße Asche einfüllen" stunn dor bi enen, as wenn he mit'n Aschammer rümfeuhr. Un bi so'n modernen Lüttwogen lees ik: "Bleib - mir vom Leib!" Ik weet ober nich, wat dor en Manns- oder en Froonsminsch in seet.

Mien ene Nober hett ümmer noch achtern opstohn "Baby on board", liekers sien Dochter al no School geiht.

Wunnerboor drollig funn ik den Snack an'n Passat köttens: "Ich laß mir gern eine kleben . . ." Dat weer groot drückt. As ik denn dichter an den wogen rankeem, weer dor ganz lütt to sehn: ". . . vom TÜV". Jo, dat kann'n verstohn! -

As wi mol no'n Süden fohrt weern, holl op'n Parkplatz bi Würzburg en Wogen blangen uns an un park in; un op den stunn: "Ik snack Platt". Dat mag ik jo, weetst woll, un as de Fohrer utstegen weer, freug ik em: "Na, ok en beten verholen von'n Alldag?"