Dat geiht woll mennigenen so: Bi bestimmte Wöör fallt enen ümmer dat Glieke in, oftins wat Spooßiges, en Riemelwoort, en Redensoort, en poor Riemelrehgen. Dat mookt dien Kopp eenfach so, dor is nix gegen to doon (mutt jo ok nich!).
Bi welk Wöör kummt bi mi ümmer glieks en Riemelwoort dorto, so "Puust" bi "Knuust", "lecker" bi "Bäcker", "suutje" bi "Smuutje". Ok bi "Kohrs" fallt mi ümmer wat in . . .
Bi welk Wöör kummt ober ok von alleen so 'n kloke Redensoort von uns Vorollern wedder, bi "Koter" to 'n Bispill: Loot den Koter musen, de Katt is ok en Beest. Un bi "Afkoot": Afkoot un Buur - sünd Schelm von Natur!
As ik dat mienen Fründ Geertje mol vertellen dä, do meen he, em full bi "Afkoot" wat anners in: Dat wüllt wi woll kriegen, sä de Afkoot, do meen he dat Geld! Un denn vertell Geertje noch, bi "Köster" harr he ümmer so 'n putzige Riemelrehgen von freuher in 'n Kopp:
Bimmel, bammel beier,
Köster mag keen Eier.
Wat mag he dann?
Speck in de Pann.
Köster is en Leckermann!
Apropos Leckermann! Do full mi in: Wenn wi uns enerwegens öber en scheun noorddüütsch Eten ünnerhollt, so Bohnen, Beern un Speck - oder Greunkohl mit Kookwuß, Buukspeck un Kassler - oder en gode Supp, denn fangt welk (ik ok) geern an to singen: "Kantüffelsupp, Kantüffelsupp, de ganze Week Kantüffelsupp!" Ik weet, dat geiht egentlich noch wieder: . . . Un sünndoogs is se noch nich up . . . Dat singt wi ober meisttiets nich mehr.
Vertellt een wat Langwieliges, hoolt een en Reed, hest du genoog von so 'n Dia-Vordrag, denn heet dat jo oftins: So bilütten kann he mol ophollen, oder so. Denn fallt mi glieks bi "bilütten" (allmählich) ümmer in: "So bilütten, seggt Fruu Schütten, kriggt mien Dochter ok en Mann!"
Na, dat freit enen jo! Man dat heet jo ok: Frei di nich to freuh!
Man een Freid mutt de Minsch doch hebben, un wenn 't een is, de mit uns Sprook un unsen Kopp ("Klick!") to doon het . . .
Fallt Se, lebe Lesers, bi bestimmte Wöör ok ümmer wat in?