Lütt beten Platt mit ' t Abendblatt
Ik heff mol en lütt Hefteken von 1834 kregen, dor sünd Dööntjes in afdrückt - "Scenen aus dem Hamburger Volksleben" - , dor froogt'n sik oftins: Sünd de würklich al goot 170 Johr oolt?
Op'n Hamborgerbarg worr en "Elenthier", en Antilope, in'n Bood utstellt. En Topleger (Maurerhelfer) kummt dor mit sien Froo ran un bekickt sik dat Schild mit Bild. No'n Tiet seggt he: "Wenn ik dat recht bedek, so sünd wi Art Lüüd egentlich nix wieder as tweebeenige Elenthiere, bloot de Höörn fehlt uns!" Do klopp en Nober em op de Schuller un meen: "För de Höörn laat dyn lüttje Froo man sorgen!"
Starken Tobak, wat, 1834 al!
"Zwei Eckensteher", fangt en anner Dööntje an; do müß ik glieks denken: In mien Kinnertiet in Eimsbüttel, do is de Utdruck "Eckensteher" noch ganz lebennig west; un ik weet noch, dat anfangs de dortiger Johren de Kommunisten un de Nazis seggt hebbt, bi "de annern" sammeln sik nu de Eckenstehers. - Na, düsse beiden hier sünd an't Brüden (Necken); de een seggt: "Dyn Vader is, so väl ick weet, doch keen Schryvmester wäen, un doch büst du vull narrsche Töög." Dunn sett de anner dorgegen: "Dyn Vader weer ok keen Reepsläger, un doch büst du en asig Strick worrn."
Bi de nehgst Spottgeschicht froogt en Huusknecht von'n "Ehrbaren Hamborger Koopmann" en annern, de al freuh öber de Stroot löppt: "Wo wullt du so gau hen?"
"Ick will den Balbeer halen. Myn Ool lett sik jümmers fröh balbeern." - "Worüm denn so fröh?" - "Nu, ick denk my, damit myn Ool den ganzen Dag vör sick hett, annere to balbeern!"
In mien letzt Dööntje von dunn geiht dat üm twee "Everführerknechte", de sik an'n Sünndag bemött. Hier steiht nu op "Hoch" von den enen: "- welcher sich außerordentlich b e a u gemacht hatte und gelbe lederne Handschuhe trug." De Fingers von de Hannschen weern en Enn to lang.
Do rööp de anner: "Süh, de Hannschenmaker versteiht doch noch längere Finger to maken as du - se hest!" Jo, jo, 1834 al . . .
Bi dat Woort "Hannschen" mutt ik an Peter Piet denken, en Komiker ut de twintiger-dortiger Johren, den ik as Jung, tosomen mit mien Ollern, in de "Flora" sehn heff. He vertell, he weer köttens verhaft worrn, wegen dat he sik blots an dat hollen harr, wat op'n Schild in'n Worenhuus stohn harr: "Maus graue Handschuhe!" Du, un dorbi kunn he so unschüllig kieken, de Peter Piet . . .!
