Lütt beten Platt mit't Abendblatt

Dat harr an de Döör kloppt: Nober steiht dor, Mantel öber'n Arm. "Kumm rin, Hein! Hest dien Froo nich mitbrocht?" - "Nee", antert he brummsch. Wohrschoo, denk ik, is bi jem Rook in de Köök? Ik loots em in mien Stuuv: "Wult en Kööm oder en Beer?"

"Beer!", jappt he as een, de mächtig Dost hett. Hein is anners en lustigen Keerl, de geern lacht. As ik ober nu mit dat Beer koom, sitt he ümmer noch mit'n mucksche Snuut! "Hein, wat is? Hett di een in de Supp speet?" Do seggt he: "Speet nich, ober en halben Zentner Solt rinschütt!" Ik müß lachen: "Hein, du weetst doch: Is dat Eten solt, denn is de Kööksch verleevt. Dien Heike will wat!"

"Dat magst woll menen: Dreemol in veerteihn Doog! Tweemol de Kantüffeln, hüüt de Supp. Ik heff ehr vorhin froogt, wat se mi langsoom uthungern will." - "En gode Froog. Un wat hett se antert?" "Ik sull mi nich so anstellen. Dat weer nich mehr Solt as ümmer. Ik harr woll wat mit de Tung, sull mol no'n Dokter gohn. Ik heff denn meent, se wull sik beter ünnerseuken loten, ha, ik wull woll Arger to Huus afloden . . ."

"Ji hebbt joo bi de Ohren hatt?"

"Jo. Se worr so wiederkoken, ik kunn jo in de Kantin' eten, dat weer ehr letzt Woort."

"Do büst du afhaut. Vonwegen Mannshand boben, un de Froo hett de Büx an, wat! Na, lang di noch en Beer ran, ik kumm glieks wedder."