Lütt beten platt
De teihnjöhrige Kathrin harr en Geheemnis: Ehr Modder harr ehr verlööft (erlaubt), sik de Zöpp afsnieden to loten, un de Putzbütel (Friseur) harr meent, nehgsten Dag kunn se komen.
"Ober segg man noch nix", meen Modder. "Wi wüllt de annern mol öberraschen!" Oh jo, dat funn de Dochter ok, se frei sik as'n Stint. De Deerns in de Klass' worrn villicht frogen: "Is dat en nee Schölerin?" Zöpp harr keeneen mehr; man eh Kathrin ohn Zöpp, dat geev't doch nich!
De Fomilie sull dat vorher ok nich weten, chic! De Deern stell sik vor'n Spegel, strööp ehr langen Hoor, hooch, press se an'n Kopp, schööv dat Hoor hen un her un versoch sik vortostellen, wo se annern Dag woll mit'n modernen Bubikopp utsehg, un se hüpp in de Stuvv rüm un juuchtirilier . . .
As de ollste Broder no Huus keem, leep se glieks an de Döör un sä: "Na, Hans?!" Dat weer he nich wennt un froog: "Na, Kathrin, is wat?" Se anter vull Freid: "Jo, root mol!" - "Hest en 1 in'n Rekenarbeit kregen?" - "Nee." - "Oder in'n Diktoot?" - "Nee, nix von de School!"- "Tjä, hest en Fründ?" - "Och, du Dover!" schimp Kathrin un leet em stohn, un he lach achter ehr her. Man as he grood in sien Stuuv seet, keem sien Süster rin un meen, he sull doch noch mol roden. Tjä, wenn he dat wüß!" "Villicht wat Nees antotrecken, Minirock, Midirock, Hotpants?" - "So wat Ähnlichs", sä se, "dat ward ümmer hitter!"
Do tell he von ünnen bet boben de Deernskledosch op, höör ober wieder nix as: "Nee, wieder - dat ward ümmer hitter." Man as dat nu ok en nee Halskeed nich weer, do sä he brutt: "Denn is dat en Strohhoot mit Ohrenklappen, peng! "Do harr se em meist noch mol den Rüüch wiest; man se begreep sik un sä, se droff sik de Hoor afsnieden loten, man he sull nix wiederseggen; worr he ok nich, meen he, denn he much keen Zöp lieden.
Ehren tweten Broder leet se nich so lang zappeln, se harr markt, dat Jungs op düt Flach dummerig sünd. Se harr mit een Hand ehr Zöpp eng an'n Kopp tosomenrafft un mit twee Fingers von de anner Hand "snippel-snippel" mookt. Dor harr he ehr Geheemnis rutkregen un versproken, dat for sik to behollen.
Man ehr Vadder - de harr den Obend wenig Tiet, de weer dor nich op komen. Se sä to em, de Sook fung mit'n H an. Un he root: Hose, Himbeergelee, Hammelbroden, Hallenbad un all so'n Kroom. Denn müß he gau wedder weg; do schreef se em en Breef, legg den op sien Bett - ober he sull den eerst morgen lesen. In de Bohn villicht.
As Kathrin den nehgsten Meddag ut de School keem, harr se twee Deerns dorbi, de frogen, wat se noher mit no'n Putzbütel droffen. Se harr dat de besten Fründinnen vertellt. - As se denn von'n Babutz wedderkeem, sehg se anners ut, oller, ober doch goot un nüüdlich. Se frei sik un weer froh, wenn de Freid un Fröhlichkeit so lang wohren wull, as se ehren scheunen Bubikopp het . . .
