Lütt beten platt mit'n Abendblatt

En "heile Welt" gifft dat jo nich mehr, ober for'n heele Schiev will ik woll sorgen. Bi uns in'n Keller weer een in Dutt gohn, un dor toch dat koolt rin. Wokeen dat mookt harr, dat stunn dor nich bi, un Froo un Söhn wüssen ok nix. He meen, dor harr villicht een von buten en Steen rinsmeten; man dat Finster is ünnen in so'n Kasematt, un dor is en blickern Rost op.

Mien Froo meen: "Loot dor man gau wedder en Ruut insetten!" - "Dat mook ik sülm", anter ik, un denn meet ik dat Hen un Her von den Rohmen ut, fohr no'n Glaser un leet mi de Ruut trechtsnieden. As ik noher dormit de Kellertrepp dolgung, reep mien Jung: "Vorsicht, Papa, nicht stürzen, Glas!"

Nu müß ik den Finsterrohmen jo uthoken, un dat olle Glas dor rutkriegen. Kinners, oh, is dat swoor! Mit blote Fingers wat rutbreken - dor harr ik glieks en Ratscher in de Hand.

Leddern Hannschen her; dat löös sik nich allens von'n Rohmen, nu gegen den hatten Kitt mit Schrubentrecker un Homer. Ik klopp mol op'n Finger, ober weetst jo: ,Indianerherz kennt keinen Schmerz.' In'n Stünn harr ik den Rohmen nu glatt un schier. Nu de nee Ruut dor rin; ik harr Klasse afmeten: de Schiev paß, wackel un harr Luft! Nu noch en poor Stifte rin un denn den Kett - ik harr dat mol bi'n Glaser sehn, dor weer dat in enen Ruff gohn. Bi mi gung dat nich so gau; harr ik bi de Stifte ümmer Angst hat, de Schiev tweitokloppen, de Kitt nu weer so glatt un smiedig, dor glippsch dat ümmer so gediegen hen, kunnst di dootlachen. Ober ik lach doch nich dorbi, kreeg dat no een Stünn ober so hen, dat sik dat sehn loten kunn (hier in'n Keller, dor keek jo egentlich keeneen hen). Un denn hung ik dat Finster wedder rin, hurra!

As mien Fomilie mi bi'n Obendbroot uzen wull, Glaser Timm harr dat wiß in'n halbe Stünn henkregen, do sä ik, ik harr dat wegen de Versekerung sülm mookt, denn bruuk de doch blots de Schiev betohlen, nich ok de Arbeit.

"Utgerekent wegen de Versekerung, de hebbt dat neudig", schüttkopp mien Söhn. "Woso?", meen ik do. "De Versekerung hett de letzten twee Johr kenen neen Palast boot!"