Lütt beten platt

Hein Becker worr as Jungkeerl op de Arbeit ümmer hen- un herschickt, von een Büro no't anner, sull sik düchtig ümkieken, sien Chef harr wat mit em vor. Bums, harr he bald sienen Ökelnoom weg: "Hein Hen un Her", un so ward he hüüt noch neumt. Mien Vadder vertell mol von enen Taxifohrer, de sä bi jede Gelegenheit, ob dat nu würklich passen dä oder nich: "Minsch, du hest en Nerv!" De heet noher blots noch "Hermann mit'n Nerv!"

No'n Krieg weer ik en Tietlang in'n lütte Firma, do kloog een Kolleeg ümmer rüm, he harr so'n Wehdoog (Schmerzen); he wull leber op'n Swatten Markt Geschäfte moken. He worr no'n Tiet "Fiete Wehdoog" neumt; de Noom hangt em ümmer noch an, un vele bruukt em, ohn dat se weet, wat dor egentlich achterstickt.

Wo "Paster Peters" sienen Ökelnoom herkregen hett, dat kann'n sik licht tosomenriemeln: He is twoors keen Paster, man en Kröger in uns Gegeng; he kann ober so bannig preestern, dor is dat Enn von weg. Worüm'n düt so un dat anner so moken mutt, un he vertell geern, wo'n de Welt verbetern kunn. Dat's all for'n Kroogweert en beten ungeweuhnlich, man de Ökelnoom "Paster Peters" paß goot op em. He wehr sik ok nich dorgegen, he wüß, dat'n sik dorgegen nich wehren kunn, de Ökelnoom sitt fast as'n Kliev in ne Wulljack.

"Schwierigkeiten-Schmidt" is en Kraanfeuhrer in'n Boofirmo hier; he is en düchtigen Keerl, de sienen Kroom versteiht. Man wenn dor mol wat Nees oder wat Besonners anliggt, denn is ümmer sien Reed: "Wenn wi dor man keen Schwierigkeiten kriegt. Wat kreeg he for'n Ökelnoom? Kloor: "Schwierigkeiten-Schmidt".

En Ökelnoom is nich blots en Neck- oder Spitznoom.

De Lüüd in Dörp un Lüttstadt un op de Arbeit findt ok gau en paßlichen Binoom, wenn dor so veel Schmidts un Schults un Lehmanns un so wohnt un warkt. Mien Tante vertell mol, wo se groot worrn is an de Elv, dor geev dat so unheemlich vele Meiers! De kregen nu all en Woort vorbummelt, dat'n se ünnerscheden kunn. Dor geev dat en "Gemüse-Meier", en "Holschen-Meier," en "Essig-Meier" (de arbeit in'n Suurkohlfabrik), en "Schuuvkoor-Meier", en "Pipen-Meier", de de Piep nie ut'n Mund kreeg, un de Slachter dor worr "Dootsteken-Meier" neumt. Wi hebbt in uns Eimsbüttler Stroot uns Speelkamroden ok utenannerhollen müßt, dat geev domools so vele Gerhards (Geertjes). So harrn wi den "Gamaschen-Gerhard", den "Gerd-Lora" (de harrn en Poppogei op'n Balkon), den "Handball-Geertje", den "Sing- un Swinggerhard" un den "Kino-Gerd", de jeden Sünndag in't "Reichstheater" gung, he harr dat Geld von't Rundstücken utdrogen . . .