Wenn't Unglück will, denn brickt'n sik den Dumen in de Botter, heet dat. Ober wenn't glücken sall, denn kalvt de Bull, seggt'n ok bi uns.
Dat de Richtige mol Glück hebben un to wat komen kann, dat heff ik mi nulest vertellen loten: De Ketelklopper Jonny Peters weer anfangs de Söbentigerjohren mol mit sien Froo bi en Bekannten inloodt, de bi Asendörp in de Heid en lütt Huus harr. Dat weer en smuck Stück Land dor, op'n Anbarg belegen, eensoom, von dor keek'n öber Heid un Barkenbööm un Fuhren wiethen, recht wat to'n Verholen for de Peters, de anners lütt un suur dorchmöten.
Na, nu geef dat dor noch keen WC, blots sietaf von dat Huus en lütt Bretterbood mi en utsoogt Hart in, weetst woll, un dor seet Jonny denn mol ganz kommodig un studeer in olle Zeitungen, de dor legen, un lees sotoseggen von A bet Z. Do funn he dor en Annonce: "Erben gesucht! - Wer Erbanrecht auf die Hinterlassenschaft des 1932 zu Hamburg geborenen Fritz Meier, verstorben im Februar dieses Jahres, nachweisen kann, melde sich bis . . . beim Amtsgericht Altona."
Fritz Meier, dach Jonny, dat kunn jo dien Vetter sien. He kummt noher mit dat Blatt bi sien Froo an un wiest ehr dat: "Kiek mol, dat hier kunn mien Vetter ut Mottenborg sien, dor köönt wi villicht wat arben!"
"Och mann," seggt Froo Peters, "Fritz Meiers gifft dat wiß en poor Hunnert!" - "Jo, ober mit 1932, dat kann henkomen, de weer so in mien Oller." - "Na, ik kenn em nich, ji sünd woll as Kinner mol tosomen west. Harr de nich noch Anbehörige?"
"Tööv mol: He is no See fohrt un woll nich verheiroot west. Sien Broder Fred is mit'n Schipp ünnergohn, un de Süster is jung bi'n Süük dootbleben."
"Wenn dat öberhaupt dien Fritz Meier is! Un ik meen, wenn dat würklich dien Cousin is, wat kann de denn woll noloten hebben?" "Dat kann'n mennigmol nich weten, Herta, dor sünd al Oonten versopen!"
Jonny schrifft op de Annonc', de he op't Paddemang in de Finger kregen hett, an't Amtsgericht, un würklich, dat geiht üm sienen Vetter Fritz, de jüst as sien Broder op See bleben is, un dor is wieder keen Anhang un keen Arf as Jonny alleen. Tjä, un dat geiht nich üm en beten Krooms, nee, de gode Fritz harr for Gott weet wat for Geld en Mietshuus in Altno kooft un dat full nu, no'n barg Schriev - un Formolitäten - tütelüüt an den Ketelklopper Jonny Peters.
He is dor denn introcken, weer Huusweert un Vice ineens, gung wieder in'n Hoben arbeiten; man he un sien Fomilie harrn dat jo nu orig wat lichter.
Bi Schiller heet dat eenmol: Ohne Wahl verteilt die Gaben / ohne Billigkeit das Glück.
Man bi Jonny harr Fortuna mol genau henkeken un den Richtigen dropen . . .
