Hüüt seggt'n jo "flirten", wo wi freuher "anbinnen" to seggt hebbt, - sik an'n Deern (frollein) ranmoken. Dat is ok hüüttodoogs nich veel anners, vonwegen "Hallo" un "do" un so. Muttst di ümmer noch Meuh geben. Gifft en Jungkeerl jo ok, so as Egbert Holm to'n Bispill, de in'n groot Firma in'n Versand arbeiten deit. Harr em dat nu letzt in de Kantin meist de Puust benohmen, as he de beiden "Neen" an'n Noberdisch op Sicht kreeg: Weern d e smuck! De "Azubis" harrn Glück hatt mit de Stell hier, weern nu for'n Tiet in de Bookholleree, wo Guschi Ramm jem "anleiten" müss. De seet dor nu mit an'n Noberdisch, gor nich so mit Slips un Krogen as sünst, nee, recht en beten sportlich, un he snack un dä mit de beiden...
Hett d e en Glück, dach Egbert, un he plier dor ümmer wedder röber, luuster ok mol. Wat sehgen de Deerns goot ut, wat weer ehr Lachen nüüdlich antosehn! Mann oh Mann, annern Dag seet de "Bookholleree" wedder an'n Noberdisch. Do harr Egbert en Idee von Schiller: He verstuun sik goot mit Guschi, mit den müss he mol snacken vowegen he much de Azubis kennenlehren. Un Guschi meen glieks: "Kein Problem!". Egbert wull jo unopfällig an de ran; wat he ober denn nich wüß: Guschi harr de beiden Mäkens dat glieks wiedervertellt! - Nu harrn se in de Bookholleree all mitenanner en Pokeet packt, en Moordskolli, groot un sworr un slecht tosomentüdelt. Dor kunn keen goot bi utsehn, de sik dormit afmarachen müß; sehg Egbert ok nich, as he dat afhool; he hachpach ganz unglücklich mit dat Undeert ut de Döör, kunn dat meist nich hollen. Dat Woort von den "Ritter von der traurigen Gestalt" kunn enen dorbi infallen...
Egbert harr sik binnen nich lang ophollen kunnt, de harrn woll fix to doon, harrn ober ok all grient; man he harr de beiden de Hand geben kunnt, dat weer doch al wat west, harr sik dull anfeuhlt, hmmm! Dor nehm he dat Pokeet for he un dat gediegen Nofrogen von sienen Chef in'n Versand, wo'n mit den Kroom hensull?! Wat Egbert wedder nich weten kunn: ok d e harr von Ramm bescheed kregen.
Wo sall dat nu wiedergohn?? Do harr Egbert wedder en schillersche Idee: Mit twee Deerns, dat gung nich, dat worr licht op Schiet utlopen. Nee, blots mit een Deern anbinnen - de mit de köttern Hoor, den bunten Rock un den fasten Hannendruck! He wull ehr op'n Gang mol oppassen oder to ehr in den Paternoster rinhüppen oder sik in de Kantin to ehr an'n Disch setten, wenn se mol alleen weer.
Jo, dor denn ran! - Un wat seggt'n denn? Dor grubel he lang an rüm. - Heur to: Du muttst wat seggen, dat is kloor; ober wat; dat is egool, jichenswat. De Deern weer glieks Bescheed. Kannst öber't Wetter anfangen oder von den Tofall hier in'n Paternoster oder wat se ok schlecht slopen harr as he, dat is allens egool. Gerd Tiemann to'n Bispill, de harr in so'n Loog eenfach seggt: "Na, auch mal en büschen hier?" Und at hett slumpt, du, de beiden loopt noch mitenanner! Also, Egbert, wenn di anners nix infallt, denn segg man: "Na, auch mal'n büschen hier?!"
