Ina Müllers neues Werk ist auf platt. Unsere Rezension auch: Eine Albumkritik von Ohnsorg-Intendant Christian Seeler über „Nied opleggt“.

Hamburg. Ina Müller hett n neee plattdüütsche CD rutbröcht. Die Schallplatte Nied opleggt heet de un se singt dor op Cover-Songs un egen Balladen.

Dat Ina Müller n famose Künstlerin is, dat weet wi würklich all. Un wo goot se singen kann, natürlich ok. Ober liekers is de neee CD wedder n Öberraschung. Musik un Text harmoneert perfekt mitnanner, du büst baff, mit woveel Geföhl un Leidenschaft in ehr Stimm, mit woveel Erotik, ober ok wo komödiantisch Ina Müller ehr Leder röberbringen deit. Düsse Sängerin is würklich n Klasse för sik, ehr Stimm is as n Geschenk. Düsse Fro hett Pop un Blues int Bloot.

Ehr to Siet stoht exzellente Musikers, de för allerbesten Sound sorgen doot. Kannst di gor nich satt an hören.

Dat Album is n plietsche Mischung ut bekannte Leder vun anner berühmte Pop-Künstlers, de Ina Müller op ehr ganz egen Oort to Gehör bringt, un neee Balladen, de se tohoop mit ehrn Co-Produzenten Andreas Dopp schreben hett.

Dat is al n spannende Geschicht, wenn ut Linda Perrys Whats up Buten Kluten oder ut Lemon Tree vun Fools Garden de Dörp-Reggae warrt. Un ok sowat as de plattdüütsche Klassiker Min Jehann vun Klaus Groth klingt bi ehr modern un aktuell. Die Schallplatt Nied opleggt hett eben nix mit plattdüütsche Fischertüdelee oder Nordseewellenromantik vun fröher to doon. Nee, Ina Müller wiest uns mit ehr neee CD, wo modern Musik mit plattdüütsche Texten ween kann.

Dat is nich blots allerbeste Werbung för de grootordige Musik vun Ina Müller, man ok för de plattdüütsche Sprook.