... un wat dor ehr Swiegermodder ts seggt hett. Neue Zeitzeugen-Serie im Abendblatt. Op Platt übersetzt von Jasper Vogt

Ehestorf . Mit dem Schlachtschwengel ins Fischerhaus und vom Kartoffelacker in die 50er-Jahre-Küche: Alltagsgegenstände im Freilichtmuseum am Kiekeberg machen die Geschichte von Menschen aus der Region erlebbar. Für das Abendblatt erinnern sich „Zeitzeugen“, wie wir wurden, was wir sind. Und weil auch die niederdeutsche Sprache ein fester Bestandteil der deutschen Kultur ist, gibt es jeden Teil der neuen Abendblatt-Serie „op Platt“, für uns übersetzt von Ohnsorg-Schauspieler Jasper Vogt. Heute: die erste Einbauküche von Gerda Dieck.

As Gerda Dieck tweeuntwintig Johr old weer, is se vun Evendorf nah Oelstorf trocken, un dor harr se nich blots’n Kuffer bi sik, vull mit Kleedaasch. To de Utstüür vun de junge Fro höör ok’n nagelnee Inbooköök to, vun’n Discher för söbenduusend Mark na Maat herstellt. Dat weer in de Mitt vun de 50er-Johr un de Anfang vun de elektrische Tied op de lütte Buurwarkeree vun ehr’n Keerl Hermann. Aver nich all hebbt sik freit över Heerd, Waschmaschien, Geschirrspööler un Köhlschapp: De Swiegermodder vun Gerda Dieck hett sik dor stuur gegenan stellt un wull düsse neemood’sche Technik nich bruken …

In de Köök vun Familje Dieck weer fix wat loos, dat güng hen un her. Fiev Dören harr de Stuuv, woneem Gerda Dieck mehrstied ehr Tied tobröch, siet se dor introcken weer. Un in de Fröh kemen all vun de Familje dör een vun düsse fiev Dören, wenn dat an’n Morgen halbig Söven mit dat Fröhstück loosgüng. „Dor keem allens op’n Disch: Quark, Kees, Honnig, Wust, Fienbroot, Swattbroot un Muckefuck. An’n Wekenenn keem’n dor denn noch Rundstücken un Klöben to“, besinn se sik.

Wenn de Disch opklaart weer, denn güng dat för Gerda Dieck an’t Meddageten maken. In de 60er-Johr geev dat faken Rookfleesch un Braden, Lebber mit Zibbeln, Streckröven un Suurkruut, in’n Winter denn Gröönkohl – un dat jümmer Klock Ölven, op de Minuut. „Wi hebbt jümmer tiedig eten. So weer dat domaals op’n Buurnhoff. Un dat geev veel Fleesch. Supp is nich dat Wohre, hett mien Mann jümmer seggt, dor weer he sik mit mien Swiegermodder eenig. Wat mi angüng: Birnen, Bohnen un Speck, dor harr ik överhaupt nix för över“, vertellt de Rentnerin, de noch good toweeg is. As Nahdisch keem denn jümmer Pudding op’n Disch. Oder dat geev „Grote Hans“, dat weer so’n Oort Pudding ut Zwieback. Un düsse Grote Hans jümmer tosamen mit sülvstkaakt Arfensupp, dor güng keen Weg an vörbi, „wenn de Melkries maal ut weer.“

Klock Dree an’n Nahmeddag güng dat denn wieder mit Koffietied. Gerda Dieck hett wedder Broot, Marmelaad, Honnig un Koffie op den groten Kökendisch stellt, dor weer noog Platz för Pött un Pann un acht Minschen, de üm den Disch rüm to Stohl kemen. So halvig Söven rüm an’n Avend hett de Kööksch denn dat Avendbroot op’n Disch bröcht. To Utwahl stunn’ nix anners as Braatkantüffeln, Béchamelkantüffeln, Kantüffelsalaat, Stampkantüffeln oder Pellkantüffeln. „Achterran hebbt wi denn noch Broot mit Opsnitt eten. Mennigeen wunnert sik, wenn ik so vertell, dat dat domaals tweemaal an’n Dag warm Eten geven hett. Aver dat weer heel normaal, dat weer so un dat bleev ok so. Un jüst so kloor weer, dat’n Deern ut’n Dörp mit Söventeihn op de Landweertschopschool to gahn hett, dor acht Weken lang’n Neihkurs to maken.“

Wenn de junge Fro nich jüst togang weer mit Eten maken, Inwecken vun Grööntüüch un Frücht ut den egen Goorn oder Backen vun Koken un Toorten för de Gäst vun de Swiegermodder, denn hett se ehr dree Kinner wickelt oder baad’t op den Kökenwagen un Winneln utkaakt op den olen Füüraven. Oder se hett de Tied nutzt un hett Fleesch ut dat Gemeenschop-Köhlhuus in Solthuusen hoolt. „Dat heff ik bet 1964 meist elkeen Dag maakt. Aver denn hebbt wi för veerhunnert Mark uns dat eerst Köhlschapp mit Gefrierfach köfft. “

„Dor hest du achterran mehr Last mit Reinmaken, as dat dat wat helpen deit“, is de Ool mit ehr 70 Johr seker. Statts sowat hett se sik denn so’n „Zauberstab“ toleggt: „Mit sowat geiht dat fix as man wat, dat du lecker Slackermaschü in’n Pott hest“. So’n neemoodsche Kökenmaschien wull Gerda Dieck gor nich hebben.

1972 is denn de Geschirrspöler tokamen, un dat weer ehr Swiegermodder överhaupt nich na de Mütz. „De hett düssen elektronischen Kraam nich övern Weg troot. Mennigmaal hett se dat Geschirr, wenn dat spöölt weer, wedder ruuthoolt un allens noch maal mit de Hand nawuschen. Wenn wi sünndags in de Kark weern, hett se de Wäsch, de frisch wuschen weer, ut de Waschmaschien ruuttrocken un in’n Balje mit hitt Water dükert. Eensdaags harr ik dor denn de Nees vun vull, un denn heff ik den Geschirrspöler afslaten. Dat güng damaals“, vertellt Gerda Diek un kriggt dat Grienen. „Un dat mit de Wäsch, dat hebbt wi denn maal persöönlich uthannelt.“

De Original-Inbooköök vun Gerda Dieck is to finn’ in’t Freilichtmuseum, dor is se fast installeert. Un in den Buuernhoff ut de 50er-Johr köönt de Gäst an den Disch vun Gerda Dieck ut Oelstorf sitten gahn. Veel Tied blifft aver nich mehr: Dat Museums-Team seggt Tschüß vun de Duurutstellung an’n 27. Oktober vun Klock 12 bet 16.

Auf Hochdeutsch finden Sie die Geschichte im Internet unter abendblatt.de